de zesde t/m de negende dag

De zesde dag, donderdag 25 september 2008.

Vandaag niet zo veel reizen , we gaan naar Alexandropolis, de laatste grote stad voor de Turkse grens. Allereerst komen we door Xanthi, bekend geworden door zijn tabaksindutrie, voornamelijk in de 19e en begin 20e eeuw. We zitten hier slechts 25 km van de Bulgaarse grens af.. vervolgens komen we in Komotini, een stad waar Christenen en Moslims heel goed samen leven, van oudsher kwamen er al veel vluchtelingen overal vandaan naar deze plaats. Hier staan kerken naast moskeeën. Een voorbeeld voor de rest van de wereld. Een drukke stad met veel kleine steegjes en straatjes en een gekrioel van mensen. Weer langs de kust reden we Porto Lagos binnen, een heel klein vissersdorp met een haven waar we koffie dronken en waar tevens een internetcafé was zodat we weer even konden bijpraten. Vlak bij de camping onze voorraad eten en voornamelijk drank aangevuld ( voor Tiny uzo ) wat bier en wijn, want dat is in een moslimland toch wat moeilijk te verkrijgen en we zijn daar vier weken.
De camping is voortreffelijk, we staan bijna op het strand op ruime plaatsen voor van alle gemakken.
Vanavond met nog twee stel de stad in om even te de benen te strekken en ergens heerlijk samen te eten.


De zevende dag, vrijdag 26 september 2008.

Dat werd dan niets gisteren avond, want het was er vier weken droog en warm geweest en nu viel er ineens een enorme bui voor twee uur maar net teveel om uit te gaan alleen om ergens te eten, dus maar wat anders.

We waren vroeg op vandaag want er stond een lange rit met onderbrekingen voor de deur.
Allereerst 45 km rijden naar de Turkse grens en daar allerlei formaliteiten, visa, stempels, auto en caravan invoeren, weer stempels, voor de derde keer passencontrole, ga zo maar door.
Alles bij elkaar anderhalf uur maar we mochten Turkije in. Voor de grens in Griekenland stond op de rechter rijstrook zeker een file van 2,5 km alleen vrachtauto’s, gelukkig konden wij er langs, en gaf dat voor ons geen ernstige problemen. Aan de Turkse kant stond een nog langere rij, we waren even na de grenspassage gestopt op de vluchtstrook, dat kan er nog in dat land zonder problemen. En toen kwam er een vrachtwagen chauffeur, een Nederlander, die ons vroeg of wij wisten wat er aan de hand was bij de grens want hij stond er al drie dagen te wachten……we hadden toevallig gehoord dat er al vier dagen een staking aan de grens was en op de dag dat wij passeerden was die net voorbij, voor personenauto’s was het een langzaamaanactie geweest met pauzes van twee tot drie uur en voor vrachtverkeer totaal gesloten, je zal er maar staan.
Maar een ding was zeer positief… de zon ging weer schijnen en het werd direct een stuk warmer en gezelliger.
We reden naar het zuiden over het schiereiland naar Cannakkale. Op dit eiland is in 1915 ernstig gevochten door Britse, Autralische en Nieuw Zeelandse militairen tegen de Turken die met 500.000 man sterk daar gedropt waren, op aandringen van de toenmalige minister van de marine van Engeland Sr. Winston Churchill. Het heeft in totaal aan Turkse en geallieerden meer dan een half miljoen slachtoffers gekost waarvoor hier verscheidene gedenkmonumenten staan een daarvan staat vlak naast de aanlegplaats van het veer over de Bosporus. De oversteek duurde ong 30 minuten en het is daar erg druk met zeeschepen naar Istanboel en de landen aan de Zwarte Zee. We zagen ook nog een 4-master onder zeil langs varen, een schitterend gezicht.
na 360 rijden op niet al te beste wegen , kwamen we aan in de plaats Oren. De camping lag pal aan de zee, wij stonden 10 m van het water, onder de bomen, ruime plaatsen, heerlijk
’s avond een zeer goed verzorgd gezamenlijk diner van de reisleiding , perfect


De achtste dag, zaterdag 27 september 2008.

Vandaag een rustdag, het kon niet mooier, pal aan de zee, om acht uur een duik in heerlijk water en daarna de stoelen en de tafel op het strand en ontbijten, prima zo. Dit houden we vandaag wel vol. Laat in de middag even met de auto het stadje in, we dachten om er te gaan eten, maar alle eetzaakjes die er waren , was niet zo veel en er zat geen mens want de turken zelf mochten pas laat gaan eten i.v.m. de Ramadan. Op de camping was vandaag het menu vis en dus zelf maar wat gemaakt, ..Kaasfondue, heerlijk. Begeleid met een tjilp concert van duizenden mussen die boven ons in de bomen hun slaapplaats hadden. Weer eens wat anders.
De negende dag, zondag 28 september 2008.

Vanmorgen vroeg op brood getrakteerd door Klaas, lekker!
Om 09.00 uur gaan rijden naar Ephesus. Ongeveer 270 km
Eerst wat kleine zijwegen opgezocht naar plaatsen direct aan zee met leuke boulevards en gezellige stops. Daarna de hoofdweg aangehouden want het werd druk. We gingen dwars door een hele grote stad, IZMIR, veel opgebroken en omleidingen, er zijn er diversen in de fout gegaan, wij gelukkig niet en konden ten zuiden van de stad onze weg vervolgen via de autosnelweg., we konden goed doorrijden want er is daar eigenlijk niets bijzonders te zien en zijn direct naar de camping gereden, wederom aan het strand en wel een heel groot mooi zandstrand met ligstoelen enz. geweldig, en Wifi, dus kunnen we al onze belevenissen toesturen aan de liefhebbers en de diverse emails ophalen, en daar ben ik druk mee bezig geweest, Tiny zit ondertussen naar de TV te kijken die we hier op dat kleine schoteltje van ons nog steeds goed kunnen ontvangen.
21.30 uur en in short zit ik dit voor de caravan te doen, leuk en gezellig zo.
Leo, helaas, we reiden 8 oktober door Mamuhtlar, dus we zien je geen tweede keer deze reis, maar veel plezier bij Paul. ( voor niet bekenden, Mamuhtlar ligt net voorbij Alanya ).