de 29e tot en met de 33e dag

De negen en twintigste dag, zaterdag 18 oktober 2008.

Gisterenavond laat nog even de route doorgenomen en het grootste deel was via de autoroute. Dat nu trachten wij altijd te vermijden, gaat niet altijd maar vandaag waren er twee mogelijkheden de eerste viel af omdat het al direct bij de start anders was en het een stukje bevatte waar de kaart niet duidelijk was of de weg wel berijdbaar was. Dus om 8.30 uur op weg via de rondweg van Ankara waar we nog eenmaal een blik op de smog konden werpen en daar een afslag eerder via de normale weg. Dat was direct te merken, drukker, stoplichten en door de dorpen en steden, het weer was mooi en de temperatuur liep ( gelukkig want het was bij de start slechts 7 gr.) op naar de 15 gr. veel klimmen en dalen. In een wat grotere stad even wat noodzakelijke dingen ingeslagen en het viel ons op dat er meer en meer hoofddoekjes en hele dichte sluiers worden gedragen in deze streek. Dit nu bleek later in een gesprek met een Nederlandse Turk , die op vakantie was , dat de streek hier een andere mentaliteit Turken kent dan in het midden en zuiden. Opdringeriger en je moet meer oppassen op spullen en mensen die je eventueel trachten te belazeren. En nadat gehoord te hebben bleek dat volkomen waar. In een restaurantje trachtte men een briefje van 5 Ytl ( Turkse Lira ) in de kassa te laten verdwijnen en te zeggen dat ze er nog geld bij kregen, veel praten een heel gedoe en uiteindelijk gewoon weggelopen, dat hadden we in Turkije nog niet meegemaakt. Hopelijk is dat in Istanbul en verder niet meer van toepassing.
Onze weg vervolgd door de bergen en wij hadden er rekening mee gehouden dat de laatste 100 Km wel eens 3 ½ uur in beslag zou kunnen nemen. Nou dat bleek inderdaad het geval want de weg werd slecht, smal en steil en klimmen en dalen. Er zaten zeer scherpe haarspelden in en een auto passeren was een van de twee stilstaan. Loslopende koeien op de weg die niet opzij gingen en overvliegende kippeen, met veel kabaal. Maar de toestand van de weg was wel het ergste. Uiteindelijk aan gekomen bij de eindbestemming , Akcakoca aan de Zwarte Zee daar stond Klaas al op de weg en vroeg of alles goed was met ons, bezorgd omdat we om even voor zessen aankwamen, bijna de laatste en dat is hij niet gewend van ons, maar we hebben een heerlijke dag gehad en heel veel gezien.
De plaats van bestemming was de haven van de plaats, waar we stroom kregen uit het naastgelegen restaurant, niet te veel afnemen maar genoeg om ’s avonds de uitzending op Ned 3 van Sabine te kunnen volgen, want we zaten ( ook al in Ankara hadden we TV ) binnen het bereik van de Astra satelliet. ( Allereerst zagen we het journaal waarop te zien was dat er in Istanbul gevochten werd tussen jongeren en politie en daar moeten we morgen heen ).Dus dat we TV hadden was weer een meevaller, een hele leuke uitzing vonden wij en met ons ook anderen die het gezien hadden. Internet was er helaas niet, maar dat komt nog wel weer. Wel hoorden we van anderen die de route uit het boek gevolgd hadden, dat zij vreselijk veel regen hadden gehad in de bergen, dus wij een moeilijke route maar droog. En aan de Zwarte Zee was het lekker weer en 19 graden.
’s Avonds laat hoorden we nog een echte blooper, een van ons, in Duitsland woonachtig is met een huurcamper, een Adria, splinternieuw en die had de voordeuren reeds op slot en ging via camper naar buiten en de deur viel in de vergrendeling en de sleutels lagen binnen. Velen hadden oplossingen maar de beste was, erop klimmen dakluikje van de toilet arafgesloopt en er doorheen en vastplakken. Stom maar een leuk intermezzo


De dertigste dag, zondag 19 oktober 2008.

Vroeg op, brood op de hoek bij de bakker gehaald en om 8.30 uur gaan rijden. De eerste 15 km was een verlengstuk van gisteren, steil, smal en bochtig en weer van alles loslopend op de weg. Daarna werd het vlakker en bij het eerste benzine station gestopt om te tanken, de benzine wordt hier ook steeds goedkoper, omgerekend € 1,52 dus dat valt mee. Ik vroeg om water voor de ramen te wassen, die waren vet van het zout en na het tanken loodste hij ons naar de achterzijde waar een service afdeling was en men mijn auto en caravan met de hogedrukreiniger te lijf ging met sop enz. een complete wasbeurt en dat voor een fooitje van twee blikjes bier, beide waren we de koning te rijk. Dat is ook weer Turkije, gewoon super. Verder vandaag de gewone route vervolgd en nog een keer moeten stoppen op de snelweg want er liep een grote koppel kalkoenen op de weg en het duurde even voordat het geheel de weg over was gestoken met het nodige lawaai.Uiteindelijk even op een kleine plaats voor een huisje gestopt met nog twee campers om koffie te drinken. Al gauw kwam er iemand naar buiten en die sprak Duits en zijn vrouw ook, hadden een half jaar in Frankfurt gewoond en gewerkt, en in nog meer landen, walnoten gekregen bloemen voor ons geplukt in de tuin, planten meegekregen en wij hebben wat lekkers teruggeven, een heel gezellige onderbreking. Verder gereden via de gewone weg en niet de autoroute zoals in het boek en op naar Istanbul. Een ontzettend grote stad, je rijdt 20 Km voor de eigenlijke stad al langs hele grote industrieën,raffinaderijen en een enorme kolen opslag t. b. v de centrales en ook veel bruinkool. Uiteindelijk kwamen we in de buurt van de grote hangbrug over de Bosporus waar het verkeer volkomen vaststond. Hier verlieten we dus Azië en reden we weer Europa binnen. We moesten nog een kleine acht kilometer waar we meer dan 1 ½ uur over hebben gedaan, een heksenketel, de binnenstad was overal versierd met vele slingers met vlaggen eraan, dit vanwege het feest van de stad Istanbul wat zaterdag geweest is Op de bestemming aangekomen, een parkeerplaats midden in de stad, bleek dat we er niet toegelaten werden, orders van de politie want de minister president zou de andere dag de stad bezoeken en er werden veel maatregelen genomen. Na veel geharrewar en naar een verkeerde plaats geloodst te zijn in colonne door een verkeerschaos uiteindelijk op een mooie parkeerplaats aan de Bosporus terechtgekomen, een van de gemeente waar toiletten zijn en bewaking met honden, alleen ’s nacht wat luidruchtig soms omdat iedereen er kan en mag komen en wij met zo’n groep toch een bezienswaardigheid zijn. Het is iets ( een kwartier lopen) verder van de Bazaar maar dat is niet erg.


De een en dertigste dag, maandag 20 oktober 2008.

Vandaag kwam de bus voor en zijn we allereerst met z’n allen via een kleine stadstour naar de beroemde “Blauwe Moskee”geweest. We hadden een gids die zeer goed Nederlands sprak en veel en goed kon uitleggen aan ons. Vervolgens een poosje op eigen gelegenheid in de Moskee rondgelopen en verder naar het Topkapi paleis, van de 15e tot de 19e eeuw het regeercentrum van het Osmaanse rijk. Veel van deze gebouwen zijn na restauratie en gedegen onderhoud een juweeltje om te zien en enkele zijn ingericht als museum waarin verzamelingen wapens, kleding, aardewerk en sieraden tentoongesteld liggen, Het is een doolhof van gebouwen op een oppervlakte van 70,000 m2, dus onze beentjes kregen weer wat te verduren. Daar werd ook de lunch gebruikt, gezamenlijk, daarna naar een ander deel van Istanbul waar een 2 km lange winkelstraat ligt, waar een kleine tram rijdt van de ene naar de andere kant, en dat is wel goed de straat gaat van hoog naar laag. We konden daar een uurtje wandelen en toen weer terug naar de “camping “ . daar aangekomen ben ik met Tiny weer op pad gegaan om brood te kopen en kwamen we terecht in de kleine bazaar, dus niet vroeg terug, dat begrijp je half acht, een paar uitsmijters gemaakt en Tiny wat TV gekeken en ik met een half oog, terwijl ik dit aan het schrijven ben. Je zult denken, TV hoe kan dat nu weer, maar we hebben een hele grote camper naast ons staan en die heeft 230 Volt aan boord en kregen wij ook een aansluiting voor wat kleine dingen van, voor opladen van de batterijen van fototoestel en de laptop en ook de TV, vandaar. Een goede buur dus.
En morgen om negen uur weer op excursie.


De twee en dertigste dag, dinsdag 21 oktober 2008.

Om negen uur op weg met de bus, het programma was iets gewijzigd vanwege het feit dat de kerk die we nu gaan bezoeken gisteren niet open was “De Chora kerk “ . Deze kerk werd al in de vierde genoemd als kloosterkerk, en is vier eeuwen in dienst geweest als moskee. Thans niet meer als zodanig in gebruik maar als een museum, waar men constant aan het renoveren is, er staan altijd steigers in de kerk. Hierin bevinden zich de fraaiste Byzantijnse mozaïeken . inwendig ong. 85 meter hoog en heeft een koepel met een diameter van 31 meter en dezze rust op slecht vier dikke zuilen. Een machtig gezicht om dit enorme bouwwerk te zien, en dan te bedenken dat het al in de vierde eeuw gebouwd is.
Vervolgens zijn we een boottocht over de Bosporus gaan maken om een idee te krijgen hoe groot Istanbul is en hoe enorm het scheepvaartverkeer hier is. We hebben op 10 km na de Bosporus bevaren en zijn toen weer in de gereedstaande bus gebracht die ons naar het centrum bracht, waar we eerst afgezet werden voor een juwelier, waar we weer snel wegwaren, door gewoon weg te lopen. En zijn we afgezet in de binnenstad vlak bij de Grote Bazaar met wel 4.000 winkels. Nou dat is het wel, wat een enorme drukte, een internet café gezien en daar ga ik morgen wel even langs, kijken of jullie weer post kunnen krijgen van ons. Terug bij de caravan zijn we direct weer doorgelopen met onze gids en in klein gezelschap, een stuk of 14 mensen, naar een leerwinkel, daar werd speciaal voor ons een mode show gegeven, voornamelijk leren jassen en daarna in de zaak passen en afdingen. De kwaliteit van het leer was schitterend maar wel duur. Maar toch hebben ze er ong. 8 stuks verkocht.
Na afloop met enkelen gaan eten, erg lekker maar voor Turkse begrippen niet goedkoop, € 25,00 per twee personen.
10 uur thuis, even dagboek schrijven en een vermoeide maar schitterende dag achter de rug.


De drie en dertigste dag, woensdag 22 oktober 2008.

Vandaag een route uitgezet via onze plattegrond en het boekje over de stad wat we hebben, voor onszelf om het centrum van Istanbul nogmaals te verkennen en natuurlijk de diverse bazaars te ontdekken en wat te handelen. Je kan het zo gek niet verzinnen of het is wel ergens in de bazaar te koop. Je vindt in een winkeltje bij kleding net zo gemakkelijk aluminium velgen voor auto’s en kranen of bestek, en dat op een oppervlakte van 25 m2. de meeste goederen bevinden zich toch wel bij elkaar, zoals een deel waar alleen zaken met stoffen zijn of zaken met goud en zilver bij elkaar enz. maar alles bij elkaar een zeer drukke en hectische toestand en vandaag daar tussendoor nog een of andere demonstratie van vrachtwagenchauffeurs en veel politie en militairen op straat en heli’s in de lucht en overal bewaking. Voor ons niet lastig maar je voelt dat er wat broeit.ook veel dure geblindeerde auto’s in het centrum, dus er zal wel een belangrijke vergadering ergens zijn, maar bij navraag weten de Turken het zelf ook niet precies, zijn alleen in hun handel geïnteresseerd.
Zo, vanavond een rustige avond, alles een beetje klaarmaken om morgen weer verder te reizen en tiny via de stroom van onze buur naar de TV kijken en lezen.