de elfde dag

De elfde dag, dinsdag 30 september 2008.

Vandaag is het in Turkije een bijzondere dag, eens zien of dat nog gevolgen ergens geeft.
Het is n.l. het einde van de RAMADAN, dat is de vastenmaand van de Moslims en dan viert man “het Suikerfeest”
Dat wil zeggen
Dit feest duurt twee tot drie dagen afhankelijk van de streek en dan zijn in ieder geval alle overheidsdiensten vrij, banken, scholen, enz. De winkels sluiten in normale steden bijna allemaal op de super op de hoek en de bakker na, in toeristische plaatsen zijn de meeste zaken gewoon open. Verder is er geen of bijna geen vrachtverkeer want men werkt niet in de bouw of dergelijks.
In de familie worden nieuwe kleren gekocht ( zoals bij ons met bv Pasen) de kinderen krijgen snoep en speelgoed, men gaat op familiebezoek, vooral bij ouders en grootouders. De dagen ervoor gaat men bloemen brengen op het graf van gestorven familieleden en viert verder thuis of in zalen feest met veel eten en drinken.
Dit jaar heeft de regering besloten omdat het op dinsdag, woensdag en donderdag valt er voor scholen en overheden een hele vakantieweek van te maken dus de Turken gaan veel voor korte vakanties op pad en aan de kusten is het daarom druk.
Wij zijn vanmorgen om negen uur op weg gegaan , terug via Selcuk en Aydin naar Nazilli, een grote stad met meer dan 100.000 inwoners en daar de stad in omdat er diverse bezienswaardigheden zijn. Helaas, dit is zo’n stad waar alles gesloten is, stil zoals Den Haag bij ons op zondagmorgen en maar doorgereden. Onderweg zie je van alles rijden, op weg naar familie bezoek op tractor, bromfiets met zijspan en de hele familie erop in het nette kleed. Op straat loopt iedereen in pak en ook de jeugd in het net en overal druk. Wel zijn de kraampjes langs de weg open en bij een ervan zijn wij gestopt om fruit te kopen. We kregen twee verschillende vijgen aangeboden om te proeven, wat drank hetgeen geperste granaatappel was en nog meer voor ons vreemde vruchten, heerlijk en leuk om te converseren met gebaren enz. maar we kregen wat we lekker vonden en wilden hebben. En alles spotgoedkoop. Een hele grote tros druiven, een kilo vijgen, appels, peren en tomaten en bij elkaar € 5.—inclusief een hand een glimlach en veel plezier.
In Pamukkale aangekomen door het stadje gereden in een slakkengang want het was ontzettend druk. ( vrije dag en een toeristenstadje ). Auto enz. geparkeerd en het plaatsje in. We kwamen steeds meer leden van de groep tegen en met enkelen gezellig gewinkeld en wat eenvoudigs gegeten. Doorgereden naar de camping, een parkeergelegenheid bij een motel, waar we stroom hebben ( 165 volt , te weinig maar helaas) wel een zwembad (je) en koude douches. Om 17.30 uur met allen lopend op weg de berg op in het lijkt wel de eeuwige sneeuw, heel mooi en na anderhalf uur weer terug in het donker met mooi verlichte hellingen naar de camping en daar gezamenlijk gegeten.
Pamuk ( katoen) Kale ( kasteel) dus katoenenkasteel. Een sprookjesachtig natuur verschijnsel van sneeuwiite kalksteen terrassen tegen de bergen die gevuld zijn met warm water dat uit bronnen omhoog borrelt overstromen en kalk afzetten , vandaar wit. Dit natuurverschijnsel is ongeveer gelijktijdig met Capadocie ontstaan door vulkaanuitbarstingen. Deze terrassen in net als bij de druipsteengrotten een vorm van stalactieten. Het water waarin calciumcarbonaat is opgelost door de enorme hitte onder de grond, komt boven met een temp. van 35 graden en dit wordt ook al sinds mensenheugenis gebruikt om genezing te vinden.