de 16e en de 17e dag

De zestiende dag, zondag 5 oktober 2008.

Het was inderdaad heel gezellig, het eten smaakte voortreffelijk en na afloop zijn we nog tot laat buiten blijven zitten. Het was heerlijk weer.
Vanmorgen vroeg werden we verrast, omdat er brood op het trapje lag, netjes in een zak met een visitekaartje erbij. Het was van het restaurant waar wifi was en daar hadden velen van ons zitten eten en gedronken en dit was een extraatje aan de groep, en niemand was overgeslagen.
Een korte trip vandaag naar Demre, ongeveer 50 km. We moeten daar op tijd op het haventerrein zijn voor een excursie die om 11.00 uur begon. Parkeren mocht daar niet en toen eerst iedereen geïnstalleerd op de camping er bijna direct bij. Stroom douches en uitzicht op zee.
De excursie vandaag bestond uit een boottocht.
Tussen Kas en Demre licht voor de kust een eilandje Kekova, daar gingen we met de boot naar toe, want daar bevind zich de “verzonken” stad, grotendeels onder water gelegen en het water is heel helde en daar kun je de resten van zien. Dat is gebeurd na een aardbeving. Het was zeer rumoerig weer op ze met een windkracht 5 – 6 en we waren op weg naar een ander eiland waar een zeer schilderachtig plaatsje is met een burcht en op het eiland is totaal geen verkeer. Maar helaas het noodlot sloeg toe , midden op ging er iets aan het roer defect en dreven we roerloos rond, na een oproep van de kapitein kwam er al snel hulp van een andere rondvaartboot en die heeft ons met enige moeite ( we hadden een boot voor honderd plaatsen ) naar een rustige baai gesleept. Daar ging men voor anker en hebben we eerst de lunch gehad, vervolgens heerlijk aan het zwemmen en snorkelen geweest en kwam een ander schip waar we op over zijn gestapt en vervolgens weer terug naar de haven, waar we iets vroeger dan gepland , 16.00 uur , aan kwamen. Naar de camping gewandeld en nog heerlijk buiten in de zon ( 26 graden) gezeten, maar nog steeds veel wind.
Een heel gezellige dag en afgesloten voor ongeveer de helft van de personen met een BBQ georganiseerd door de camping. Geheel wat anders dan wij gewend zijn, gevarieerd maar niet zo lekker vlees als wij kennen, het is hier een kleine gemeenschap en dan moet je het maar doen met het vlees enz. wat voorhanden is, tot kippenlevertjes, hartjes maagjes enz. aan toe en dat ook van andere dieren. Maar het went, het is echt zoals men op het platte land eet.
Wel veel lastige kleine muggen hier . Klaas wil kijken of hij volgende keer 2 nachten in Kas kan blijven.


De zeventiende dag, maandag 6 oktober 2008.

Vandaag is Henk jarig, zit momenteel in Thailand, gefeliciteerd, 62 jaar alweer.
Ik wilde internetten bij een benzinestation, maar wifi ging niet goed en toen mocht ik even op de computer bij de kassa mijn e-mails en berichten lezen, de stick kon niet, maar men was zeer welwillend en dus kon den we alles lezen .
Vandaag zaten we vlak bij de woonplaats van Sint Nicolaas, er stond daar vroeger een basiliek, die niet tijdens zijn leven gebouwd was maar later en op de resten is later een nieuwe kerk gebouwd, deze resten zijn er nog steeds, zoals mozaïekvloer en fresco’s. wij hebben deze kerk niet bezichtigd, want je kunt er moeilijk parkeren en er wordt tegenwoordig een forse entree gevraagd. Ook Myra hebben wij niet aangedaan, niet al te gemakkelijk te bereiken en de rotsgraven die zich daar bevinden verschillen niet veel van anderen welke wij reeds elders gezien hebben.
Onze bestemming was Cirali ongeveer 30 km ten zuiden van Kemer, en daar zijn we op gemak heen gereden, onderweg langs het strand gestopt voor koffie en een lange pauze, en na Finike zijn we heerlijk in de zee geweest en op het strand de lunch gebruikt, strakblauwe lucht en 28 graden. In Cirali werden we naar en andere bestemming gestuurd ( was geregeld ) een camping achter een hotel..om zes uur met de dolmus bus naar Chimaera hetgeen 5 km verder was. Daar aangekomen moesten we nog een eind wandelen via een rotspad en 180 m hoogteverschil overwinnen, maar dat was de moeite waard. In een grote kom boven op de berg, ontspringen op diverse plaatsen methaan gassen uit spleten en gaten en die branden, we waren er tegen donker boven en het natuurverschijnsel geeft een zeer sfeerrijk lichspel. Heel bijzonder. Maar toen weer terug in het donker, we hadden allemaal wel een zaklantaarn bij ons maar dan toch, niets is gelijk geen tree even hoog. Dus we waren blij toen het eind in zicht was. Op de camping nog even wat nagepraat onder het genot van een wijntje in een zogenaamde bomenhut. Dat is echt zo , een hut in of aan een boom waarin ligbanken staan met kussens erin, heel gezellig. En daarna dit stukje schrijven en niet laat naar bed, we waren moe, dat zullen jullie begrijpen.