de reis door Syrie

Dinsdag 12 oktober, dag 18 van Kahta naar Killes. Vervolg

Vandaag met Nelleke en Rob afgesproken om samen op te rijden en een geheel eigen weg te nemen. We moesten een stuk op de zeer slechte weg terug rijden ,dat dus liever niet en wilden wat anders zien, dat is ten volle gelukt, via mooie wegen, wel veel snelheids controles en met schitterend weer. Allereerst terechtgekomen bij de Ataturk stuwdam, die ligt in de Eufraat en behoord bij de 4 grootste stuwmeren van de wereld. Het grootste deel er omheen is verboden gebied, militair terrein en zeer streng bewaakt, maar van een klein speciaal stuk had je een mooie kijk op de dam en omgeving. Erg interessant hoe groots alles is. Aanvankelijk waren we te ver doorgereden en heel snel hing er een heli boven ons dus maar gekeerd, na het bekijken van alles heeft de heli ons nog een tijdje in de gaten gehouden, wel leuk hoor.
We rijden door grote katoenplantages, waar veel vrouwen aan het werk zijn, er worden daar veel pistachenoten verbouwd, paprika’s en pepers, allemaal in het open veld. De paprika’s hangen op grote rekken na de pluk te drogen aan lange lijnen geregen, samen met aubergines, paddenstoelen en augurken, men gebruikt alleen de schil ervan.
Van de hoofdweg afgedraaid en door enige kleine dorpen, waar de riool nog een open goot op straat is, dus niet stopen vanwege de stank, gereden en plotseling stonden we midden in een dorp omringd door een kudde met wel 1000 schapen en grote geiten. We konden geen kant meer op en de dorpelingen lachen. Even verder de wagens in een land neergezet om heerlijk te eten en we kregen gezelschap van een Turk die goed Engels sprak, kwam bij ons zitten, en we hebben heerlijk zitten praten over allerlei, ook politieke zaken.
Nadat we verder waren gereden kwamen we door een stad en daar hing een heel grote poster met een foto erop van de burgemeester, bleek het de man te zijn waar we heerlijk mee hadden gepraat, heel leuk.
Daarna getankt met vier man om de combinatie, na afgerekend te hebben werd mijn auto en caravan weer gratis gewassen, en weer wilde men niets aannemen.
We kwamen laat op de bewaakte en ommuurde parkeerplaats bij de grens aan, heerlijk gegeten in het restaurantje, kebab, kleine pizza’s en verse saladeschotel, voor 4 euro p/p. vroeg naar bed morgen de grens over.

Woensdag 13 oktober, dag 19 grenspassage en door naar Kaframme bij Aleppo.

In colonne nar de grens ( 500m rijden ) en eerst de Turkse paperassen, De auto en caravan weer uitvoeren, wat een gedoe, had men bij binnen komst een cijfer van de caravan verkeerd in de PC gedaan, dus problemen, een uur verspild, jammer.
Gezamenlijk door naar de Syrische grens, waar onze begeleider en tolk al stonden te wachten, ieder had een zak met zijn passen, auto papieren en genoeg euro’s erin afgegeven , die moesten eerst in het Arabisch worden vertaald, visum aanvraag en verzekering voor de voertuigen, dus wachten, wachten en wachten.
Gelukkig deden de pc’s het weer, want gisteren heeft het gehele verkeer een dag vastgezeten omdat de computers plat lagen, een zeer grote file vrachtwagens en bussen met de nodige mensen voor de grens, hoera. Om 09.00 uur ging de grens open en meteen een gigantische puinhoop en veel te weinig beambten om dat op te lossen. Maar iedereen bleef vrolijk, behalve de chef want ik stond als eerste voor de doorgang, mocht niet verder vanwege de papieren en de file groeide, en het daarbij horende getoeter.
Gelukkig zijn er een paar die kunnen bridgen, dus enige tijd in de caravan zitten bridgen, met alle ramen open, temp. 25 graden, heerlijk weer, je moet toch wat.
Gelukkig om 13.30 uur kregen we plots toestemming door te rijden , vlotter dan de andere groepen in de weken voor ons. Ze waren ons kennelijk goed zat. Men controleerde niets meer.
Op weg naar de camping zijn we de plaats gaan bekijken waar Simeon een kloosterling een hele tijd van zijn leven op een paal heeft gezeten hij was het klooster uitgezet vanwege zijn extreem strenge levenswandel en is toen op het plein ervoor op een paal gaan zitten en er niet meer af gekomen, vandaar af predikte hij tweemaal per dag en het complex werd na zijn dood het eerste en grootste vroegchristelijke bedevaart complex dat er gedeeltelijk nog staat en dat lange tijd een soort bedevaartsoord is gebleven, nu een ruïne die best het aanzien waard is.
Door wat dorpen gereden en wat onwennig door een geheel ander land gereden, even wennen, men is vrolijk, zwaait naar je en als je maar even stilstaat, stopt er iemand en komt naar je toe of je hulp nodig hebt, ontzettend gastvrij, maar wel erge armoede.
Veel rommel op de straten en langs de wegen , vooral afval en plastic. De reiniging werkt nog niet zoals bij ons. Alhoewel in sommige plaatsen toch ook vuilzakken langs de straat worden opgehaald. Erg veel heel oude vrachtwagens en bussen, die bij ons al lang van de weg af werden gehaald. Een geluk, de benzine is hier een hele euro goedkoper dan in Turkije, de literprijs is € 0,72 waar vind je dat nog. De Turken rijden op de laatste druppel de grens over, sommige duwend om hier te tanken. Diesel is 0.32 euro
De “camping” was erg vol, er was ook een groep Duitsers, en zeer sober sanitair. Maar we konden tot laat buiten in de korte broek zitten, heerlijk weer dus.

Donderdag 14 oktober, dag 20. van Kaframme naar Crac des Chevaliers.

We konden niet vroeg weg, stonden ingesloten door o.a. de Duitsers slecht geregeld. Allereerst naar Ebla gereden, langs de weg passeren we veel steenhouwerijen en verkoop aan stalletje van Pistache noten en fruit. Door dorpen gereden met nog “bijenkorf” huizen, dat zijn huizen met conische daken erg koel in de hete zomers. Een stuk grote weg genomen maar daar rijdt ook van alles, tot paard en wagen toe en ook nog tegen het verkeer in, maar het went en ik pas me gauw aan de regels aan. Ook hier veel snelheid controles,dat is het enige want spookrijden doet men niets aan
Elba is een opgravings terrein waar ruines liggen die stammen van 2000 - 1600 jaar voor Christus, men werkt daar ong. drie maanden per jaar aan vanwege de temperatuur, en vandaag was men bezig met zeker wel 50 mensen, een heel interessante beweging zo, gelukkig waren we op tijd want om10.30 uur stopte men alweer vanwege de warmte ( was inmiddels dertig graden ). Langs de weg veel vrouwen in het zwart, soms alleen met een spleetje voor de ogen en veel mannen met een rood geruite hoofdtooi, ook veel lichte motoren en brommers, iets wat je in Turkije niet ziet. Een bakker gezocht voor brood en dat is hier alleen maar verkrijgbaar als een platte schijf net een dunne pisa en zelfs die kregen we als gast van het land voor niets. Met de lunch in de schaduw!!!! van de caravan ( 33 gr.) . Je moet wel zo veel mogelijk hier zelf klaarmaken, de vorige groep zijn met z’n allen in Syrië ziek geworden. We zijn nog door de plaats Hama gereden, bekend om zijn “Waterwielen” . een heel oude stad die al 7000 jaar bestaat. De waterwielen zijn in de vierde eeuw ontstaan om het water vanuit de ( thans vervuilde ) rivier naar hoger gelegen irrigatiekanalen te leiden. Bij een gestopt waar het eigenlijk niet mocht, maar de politie zwaaide goedlachs, daar was men een wiel aan het restaureren en ik werd uitgenodigd om dat van dichtbij te bekijken, kreeg thee en na afloop een grote, zeer antieke spijker uit het oude wiel mee, van iedereen een hand en uitgewuifd weer verder.
Door naar de Krak ( of Crac wat je wil, staat willekeurig hier op de borden ), dat is gesitueerd halverwege de stad Hom en de zee, vlak boven Libanon. Inderdaad, we hadden ons nooit gerealiseerd zo dicht langs Libanon te rijden, we konden de grens zien.
De Crac licht boven op een berg en daar is een restaurant naast en daar logeren we in de tuin. Heel gezellig. Maar de weg er naar toe de eerste vijf Km tussen de 12 en 20 % en veel van dat laatste met haarspelden, maar we kwamen er alles in de eerste . De combinatie houdt zich goed. Lekker uitgerust en laat naar bed, het is warm hier. Het dekbed gewisseld voor katoenen lakens en het elektrische kacheltje voor een grote ventilator.

Vrijdag 15 oktober dag 21 alweer, excursie naar de Crac.

Vandaag een excursie naar de Crac dat kunnen we te voet, we staan ernaast en o.l.v. de eigenaar hier als gids maar pas om 11.30 uur, eerder is het te druk met busgezelschappen en verder gaan we als extra ( dat was optioneel ) nog verder met busjes, we laten ons verrassen!
Allereerst dus de Crac hetgeen Fort betekend. Het is gelegen op een top van een granieten berg, die 750 m. boven de zeespiegel ligt. Het is gebouwd met stenen die zachter zijn en dus beter te verwerken die op ong 15 km hiervandaan zijn maar men moest 350 m omhoog, in de tegenwoordige tijd een peuleschil maar toen??????. In 1031 is men ermee begonnen als een kleine vesting. In 1099 veroverd door de kruisridders ( later Maltezer ridders genoemd ) en in 1144 verkocht omdat het te duur in onderhoud was ( toen al ). Intussen had men het al verbouwd tot de huidige grootte met twee grachten en twee muren eromheen, er woonden alleen mannen in het fort. Het beslaat een opp. Van 3 hectare en heeft drie verdiepingen waarvan een onder de grond, een ridderzaal, stallen, hamman, olie opslag, keukens, grote zalen, enz. We hebben er Ruim twee uur gelopen en nog niet alles gezien, overweldigend en in een schitterende staat, men restaureert regelmatig een deel en daarmee al begonnen in 1932 en de laatste jaren staat het onder Unesco.
Vervolgens even wat gedronken en met twee kleine busjes naar een inlandse bakkerij. We waren aangekondigd en er was al deeg klaargemaakt. De oven werd aangemaakt, buiten in een soort tentje en er werden twee soorten brood gebakken voor ons om te eten, een was genoeg, thee erbij en het andere mee voor morgen tijdens de reis. Het bakkervrouwtje bakt er elke dag voor de kleine gemeente waar ze woont. Haar man stak de oven met takken aan en na een groot kwartier was de grote pot zoals die eruit zag warm genoeg. Het deeg werd als een kleine pisa platgemaakt met kruiden erop en tegen de wand geplakt, dat was snel klaar en opgediend, het was heerlijk. De grotere brode als grote pisa bodem werden met behulp van een soort kussen ook tegen de wand geplakt en de andere kant even op het rooster op het vuur afgebakken. Deze kregen we mee om morgen op te eten. En toen we klaar waren ging ze weer naar het land om te helpen bij de olijven oogst die in volle gang is.
Daarna zijn we naar en Syrisch orthodox klooster gegaan waar twee kapellen waren met heel mooie fresco’s, een op de begane grond en een twee etages lager, die was ook veel ouder dan de eerste. En een soort museum daar tussen in, het wordt bijna niet bezocht door toeristen, wel regelmatig door Syriërs en is bij buitenlanders ook weinig bekend, maar heel erg mooi.
Daarna naar een soort kerkje met een groot Maria beeld van 32mtr hoog op een vier etages hoge toren ( net zoiets als in Rio ) boven op een berg. Niet echt heel mooi maar wel apart.
Om 17.30 uur weer terug op de camping en ’s avonds een gezamenlijk diner in het restaurant van de camping, een echt Syrische maaltijd, bijzonder lekker en apart.

Zaterdag 16 oktober, dag 21, van de Crac naar Palmyra ( vroeger Tadmor )

Eerst een gezamenlijk ontbijt op de camping en om half tien gestart. We rijden vandaag ongeveer 235 km naar het oosten in de richting van en redelijk dicht bij Saoedi-Arabië , de woestijn dus in. Met de start 21 graden en zon
We rijden door twee dorpen met volop leven, het is officieel een vrije dag maar daar merk je weinig van, alleen de officiële gebouwen, zoals gemeente en banken zijn dicht. Je ziet de mensen met stapels ronde platte broden, die hier eigenlijk alleen maar zijn, lopen sommige op hun hoofd een leuk gezicht. Op de snelweg kwamen weer een heftruck tegen het verkeer in tegen en wagens die stapvoets rijden of stil gaan staan voor een praatje, alles kan hier kennelijk. Na ong. 100 km bij het begin van de woestijn gestopt voor koffie en kregen meteen van een vrachtwagen chauffeur die even voor ons keerde gezelschap en dronk met ons mee, maar wel koffie met heel veel suiker, gezellig toch.
Inmiddels 750 mtr hoog, warm, tegen de dertig en heiig. In de woestijn beslist niet fotograferen, bijna alles is militair terrein en dat is goed te merken aan veel soldaten bij zijwegen en gebouwen, vaak heel hoog omheind. Ook hier weer bijenkorf woningen en tijdens de lunchstop gezelschap van een man uit Saoedi-Arabië, weer eens wat anders, met een witte jurk en een rood geruite “theedoek”op. Verder een bijna rechte weg, eenzaam, stenen en zand, piste rijden dus. Hier en daar wat hutjes en tenten waarin men woont in deze hitte en vriendelijk zwaaiende mensen, men wil best wel praten maar deze spreken nets anders dan Arabisch. Aangekomen bij een mooi hotel waar we twee nachten blijven eerst een heerlijke douche en na wat eten, lekker gezellig wat zitten praten en onze foto’s op de pc laten zien.

Zondag 17 oktober, dag 22, excursie in Palmyra.

De Arabische naam van deze plaats is Tadmor wat dadels betekend en wat hier veel meer gebruikt wordt maar op alle borden staat Palmyra. In de grotten zijn hier in de omgeving al sporen van menselijke beschaving gevonden die 75000 jaar oud blijken te zijn.
De oase hier was destijds een zeer belangrijke stopplaats voor de kameel karavanen, die soms wel uit 3000 kamelen bestond. Toen de Romeinen zich hier vestigden werd de plaats enorm belangrijk in de zijde route. In het begin van de tweede eeuw werd het tot een vrije stad verklaard, en werd het Palmyra genoemd hetgeen betekend stad van de palmen, die hier nog in grote getale groeien.
Wij gingen onder leiding van een gids met een bus, die zeker al 60 jaar dienst doet, in mooie kleuren geschilderd alles bekijken, het was net te ver om alles lopend te doen in deze warmte.
Het geheel beslaat ongeveer een vierkante kilometer, is grotendeels onder het zand verdwenen en van lieverlee weer tevoorschijn gehaald, het grootste deel, de tempel van Bel, een God uit de oudheid, is ooit “gekraakt”geweest en men heeft er huizen binnen de muren gebouwd, deze zijn nu weg en men heeft al vele stukken gerestaureerd.
Wie ooit in het Turkse Efese is geweest kan zich een voorstelling van hier maken, alleen dit is vele malen groter, mooier ( behalve de Bibliotheek van Efese ) en men kan er uren dwalen, hetgeen wij onder lijding van een zeer goede gids dan ook gedaan hebben. Vervolgens in de omgeving nog een ode graftoren bekeken , laten bouwen door een zeer vooraanstaand iemand, met een kelder en drie etages erop, nog in goede staat, behalve de graven en vervolgens een afgesloten ondergrondse grafkelder waarin skeletten nog te zien zijn en vele graven in tact, was alleen via, via te zien er komt bijna geen toerist binnen, ik weet niet wat het gekost heeft.
Maar wij mochten alles fotograferen. Ook een geheel gaaf theater, waar mensen ( gevangenen )vochten met leeuwen bekeken,
Vervolgens door het dorp om wat groenten, brood en water te kopen, nu gemakkelijk met de bus en op de camping eerst een heerlijke douche om het stof kwijt te raken.
Het is inmiddels vijf uur, we gaan zo even de stad in met de auto, ( vier Km te ver om te lopen in de warmte, 33 graden, ( maar heerlijk met een windje ).
Maar allereerst dit even versturen, mag via stick op de pc van het hotel.