de reis: deel 2

De reis: Deel 2 vanaf Bulgarije.

Donderdag 30 september dag zes.

Vandaag is het weer droog en de zon komt er weer door, op tijd weg want we hebben ongeveer 350 km te gaan.
Om negen uur gestart en de bedoeling was de rondweg te nemen, maar dat is geen rondweg maar een drukke weg waar al het vrachtverkeer op zit dat niet door de stad mag, dus na even erop gereden te hebben toch maar dwars door de stad, we zagen weer veel van de gebouwen die we gisteren hadden gezien en de het ging vlotter dan we dachten en ondanks de chaos lieten we na drie kwartier Bucarest achter ons.
Er zijn maar weinig overgangen naar Bulgarije want de grens wordt overal gevormd door de Donau, er zijn vier overgangen per veerpont en twee brugverbindingen en daar moet je voor betalen. Wij gingen er over bij Giurgiu, een enorme slalom van wegen om over het douane terrein de brug te bereiken; voor de brug eerst betalen ong. € 7.00 , wel een brug van zeker 300 meter en daarna controle of je wel je vignet had betaald in Roemenie, na de brug de grens controle van Bulgarije, passen, even in je auto kijken, waar kom je vandaan enz. en dan weer een nieuw tolvignet liefst in euro en wel € 5.00 voor vier dagen geldig.
En toen Bulgarije in, nou dat wisten we meteen er lagen daar een paar vreselijke kuilen waar we niet omheen konden, welkom!!!!
Geld wisselen kon er niet daar waren de banken voor in de volgende stad, niet te vinden en de enige die we vonden gaf een hele slechte prijs voor de Roemeense Lei ( we hadden ze beter op kunnen maken daar, weer wat geleerd, maar niet aan benzine want die is in Bulgarije veeeeel goedkoper, € 1,02 per liter )
Stad uit reden we langs de Metro, ( bij ons de Makro ) daar was een bank maar niet voor de Lei wel euro’s wisselen en daar een nieuwe muis voor de pc gekocht, de andere was defect, een draadloze voor € 12,00 , viel mee.
De weg naar de camping gevonden met dank aan de kaart en de route planner, want borden zijn niet te lezen, vanwege de taal ( lijkt op Russisch ) en ze staan of te laat ( voorbij de weg waar je in moet ) of achter of in een boom enz.
De wegen zijn soms heel mooi en goed te berijden en gaan plots over in zeer slecht met grote tot hele grote gaten waar je gewoon niet omheen kan , echt heel erg.
De camping was eenvoudig, vlak bij een Grieks-orthodox klooster met een heel mooie kapel erbij en een zeer goed restaurant. Daar gingen we met vieren eten maar al gauw zaten we er bijna allemaal. Bijzonder goed en echt heel erg lekker. Nog even gekaart en wat nagepraat en op tijd naar bed. Morgen weer reizen

Vrijdag 1 oktober, dag zeven,

Mooi weer, strak blauw maar fris, het was maar 8 graden, en zaten op 360 mtr.
De camping af, was wat lastig, een steile klim en direct een haarspeldbocht.
Via een zelf uitgestippelde route over en pas, die in de winter gesloten is voor caravans en regelmatig ook voor alle verkeer, zwaar verkeer is bijna altijd verboden. Er stond een bord, Pas open, dus op weg. Onderweg veel tegen gekomen uit de communistische tijd, heel grote beeld formaties, grote blokken grauwe huizen en veel oude leegstaande huizen en fabrieken, ook veel materieel dat gewoon staat weg te roesten achter hekken en waar niemand meer naar omkijkt. Op de pas ( 1220 m hoog ) was er een weg nog hoger, ik kon er alleen in de eerste versnelling tegen op ( de meesten reden daarom door ) die eindigde bij een enorm groot monument dat ter gedachtenis is gezet aan een oorlog van 27 maanden waarin 30.000 Turken en 6.000 Russen zijn omgekomen, het staat op de top van de berg ( 1390 m ) en je hebt daar schitterend uitzicht, zeker met een dag als vandaag bijna onbewolkt. Maar wel koud.
Geen spijt van gehad.
We waren drie uur onderweg en hadden pas 50 km gereden, dat schiet niet op, en de afdaling ging ook niet lekker, dat was via een omleiding over een oude route met slecht asfalt. Na over een mooie weg gereden te hebben weer een omleiding ( dat is hier zo maar 20 km omrijden ) werden we getrakteerd op 75 km zeer slechte wegen ( dat het zo veel was kom je pas achteraf achter ) en dan bedoel ik echt slecht, zo erg nog nooit gezien, de gaten, bulten en diepe dalen waren niet meer te ontwijken en erdoor ging ook niet, want dan zat je meteen vast in zo’n gat je hele wiel paste er in de diepte in, en terug was mogelijk maar dan via een andere weg minstens 100 km omrijden, verder een mooi land met leuke dorpjes en een schitterend landschap. De mensen zijn zeer vriendelijk en behulpzaam
We stonden met nog ong. 30 km te gaan de weg te vragen en toen kwamen Rob en Nelleke er aan, hadden dezelfde weg genomen en waren het ook spuug zat, en zijn verder samen gereden, de laatste 15 km was helemaal vernieuwd en een verademing. De camping snel gevonden, waren net op tijd voor de briefing voor morgen, dat i.v.m. de grenspassage naar Turkije, wat nogal tijd in beslag neemt,
Bulgarije , een zeer mooi land waar de Russische invloed nog goed is te zien, maar nu niet om doorheen te rijden met de vele slechte wegen, misschien over tien jaar pas als het is opgeknapt.

Zaterdag 2 oktober, dag acht.

Na een frisse nacht weer met mooi weer op stap, eerst tanken om de laatste Lev. ( Bulgaarse munt ) op te maken en natuurlijk ook voor de prijs, € 1.02 per liter en dat is naar later blijkt in Turkije € 1.70 ( niet mis ).
De grens formaliteiten, visum, auto invoeren, caravan invoeren, enz. gaat vlotter dan twee jaar geleden, alles gaat nu per pc, gelukkig.
Om 10.00 uur waas alles gereed en op naar Istanboel. We nemen geen autoweg en gaan eerst naar Erdine waar we twee jaar geleden ook waren, er is daar een hele mooie moskee en we hebben er wat rondgelopen even wat herinneringen ophalen. Verder over de D100 en we kregen een bui, vervelend maar we zaten droog en het was snel voorbij en 21 graden, naarmate we Istanboel naderden werd het weer goed maar ook veel drukker en ze rijden er echt als gekken, over de vluchtstrook, en rechts en links je voorbij ook waar het niet meer kan, je hebt ogen te kort. We namen een foute afslag en hadden een probleem, te moest een hel stuk omrijden en het ergste er staat bijna nergens in de grote stad een goed richtingbord, of iets wat er op lijkt wat te begrijpen is. We moesten aan de zee zijn, dus op gevoel en kompas de weg gezocht, soms met veel getoeter gepaard gaande. ( hier doet de route planner het niet meer, werkt allen in Europa, dus weer ouderwets op de kaart ).
De boulevard ( 11km ) gevolgd en bij vuurtoren/ radarpost gekomen, onze kampeerplaats voor drie nachten, een bewaakte parkeerplaats waar het de hele nacht erg druk met veel herrie is maar we komen er wel doorheen, het ligt in het centrum van de stad, vijf minuten van de “Blauwe moskee”. Een camper was er pas om half negen, was verdwaald in de grote metropool.
Met z’n allen bijeen om de planning van morgen te overleggen, er kon nog veranderd worden.

Zondag 3 oktober, dag negen.

Om negen uur op weg met een bus en gids, een Turkse dame die heel goed Nederlands spreekt, voor een excursie, we hebben heel andere plaatsen op het programma dan de vorige keer, dus dat komt goed uit.
Wat minder uitkwam, dat het erg druk zou zijn inde stad, want er waren negen grote cruise schepen aan gekomen die met ongeveer 30.000 passagiers ook allemaal ergens een kijkje wilden nemen, we konden het goed merken, zo bleek later.
Allereerst naar de Chorakerk, een oud byzantijnse kerk uit de 11e eeuw waar men het ontstaan niet van weet. Er zijn daar veel mooie mozaïeken en fresco’s. De mozaïeken beelden het leven van Maria uit, de geboorte en de jeugd van Christus, de wonderen van Christus en nog heel veel meer. De mozaïeken zij gemaakt van heel kleine geglazuurde steentjes, kleiner dan een vierkante centimeter, alleen de verhalen zijn niet in logische volgorde geplaatst maar door elkaar. De Fresco’s zijn minder en aangebracht in een later bijgebouwd deel.
Vervolgens naar een hele grote begraafplaats tegen een berg in de stad met een kabelbaan naar boven met een mooi uitzicht, koffie gedronken en lopend over de begraafplaats terug. Het is zondag en veel Turken die de graven bezoeken en vrouwen die er ook gezamenlijk bidden.
De lunch in het centrum op de bovenetage boven een juwelier aan het water, gezellig met een mooi uitzicht over de stad en heerlijk eten, daar ook een kijkje genomen in de voormalige vrouwengevangenis ( zeer oud ) die in het gebouw geweest is en waar nog een deel van in takt is.
Met de bus naar het Valens Aquaduct en de Cisterne, dat laatste is een heel groot ondergronds waterreservoir uit de 4e eeuw. Waar 264 zuilen zijn geplaatst om het dak te ondersteunen, die afkomstig zijn uit diverse kerken en andere gebouwen waar die toen niet meer nodig waren, dus diverse variaties in grootte, een mooi bouwwerk
Over een zuil daarvan bestaat een legende: er was een heel mooie vrouw met blauwe ogen en heel lang haar, wanneer de mannen haar aanstaarden veranderden die in een steenklomp, haar toen zij zichzelf op een keer zag in een spiegel veranderde zij in een stenen zuil waarlangs haar haar nar beneden hing met krullen in de vorm van de later beroemde Turkse blauwe ogen, dus daar komt het Blauwe Turkse Oog vandaan.
Vervolgens naar de Blauwe Moskee waar een enorme rij stond en het gebed spoedig zou beginnen, dus uren wachten, niet dus met deze gids, kende iemand van de leiding bij de Moskee en we mochten er alsnog even vluchtig via een zij ingang waar normaal geen toeristen mogen komen naar binnen, eigenlijk wat te kort maar wij waren er al eerder geweest.
We zagen toen voor het eerst, alle mannen in gebed in de grote zaal en de vrouwen apart in de zij beuken, en op de omloop op de eerste etage, toch wel typisch zo’n scheiding.
Als laatste, het kon bijna niet anders hier ook nog even naar een leer zaak met een mode show, het bekende verplichte nummer. Uiteindelijk na half zes pas terug.
Een geslaagde dag met heerlijk weer.

Maandag 4 oktober, de tiende dag.

Een vrije dag om uit te rusten of zelf te besteden, dat laatste dus.
Met Nelleke en Rob op pad gegaan, eerst naar de bank geld wisselen, ik had nog Turkse Lira van twee jaar geleden maar er is nieuw geld voor in de plaats gekomen en dat werd maar in een bepaalde bank omgewisseld en dat ging daar zonder problemen. Vervolgens naar de Grote Bazaar, we waren er al eens geweest, maar het is daar zo groot dat je steeds wat nieuws tegenkomt, allerlei ambachten, loodsmelterij, plaatwerkerij waar ze motorloze afzuigkappen maken, houtbewerking waar vaten werden gemaakt en grote spanen voor de bakkerij en de pisaman, en allerlei gespen en drukkers, te veel om op te noemen. Ik weet zeker dat wanneer je iets speciaals nodig hebt je dat zeker hier vindt. De dames waren constant zoen of in een schoenenzaak of een kleding zaak en Tiny heeft zeker wel 8 nieuwe zandlopers voor haar verzameling gevonden, goed hè. Natuurlijk ook de inwendige mens niet ontzien, nog een moskee bezocht en vervolgens op de Kruidenmarkt beland. We waren laat terug bij de caravan, enorm moe en geen benen meer over, zouden vroeg naar bed gaan maar nog even bijgepraat en toch weer half twaalf,

Dinsdag 5 oktober, de elfde dag.

Vandaag vroeg op gestaan en een hele mooie zonsopgang gezien.
Vroeg vertrokken want we vertrekken weer en laten Istanboel achter ons.
Allereerst een flinke rit dwars daar de stad, er omheen rijden geeft net zo veel problemen en is 20 km omrijden, en ik ben niet bang in het verkeer, anderen reden dus wel om. Vertrokken met zon en 17 gr. Na wat zoeken in een chaotisch Istanboel, want wegwijzers staan er niet of onbegrijpelijke want de eerste aanduiding Ankara zagen we pas toen we op de snelweg reden. We gingen over de grote hangbrug, een schitterend uitzicht over de stad meegenomen, en erg druk. Eerst een goede 100 km op de snelweg gereden, schiet lekker op en buiten het centrum van Istanboel is het allemaal industrie, van steenfabriek, betonfabriek, asfalt en staal, en veel rook en stof dus daar niet over de provinciale weg. Na 2 uur de tolweg verlaten en binnendoor. De eerste stop bij een benzine station, waar men niets te doen had, R en N stonden er ook, koffie gedronken en Rob vroeg aan een van de mannen of men z’n Camper kon wassen, dat wilden ze wel en men wilde er niets voor hebben, mijn auto werd ook gedaan en de caravan, eerst sop erover gewassen en vervolgens de stoomcleaner en dat gratis, men wilde er gewoon niets voor hebben, maar we hebben ieder 10 T.lira achtergelaten.
Kom daar bij ons eens om. Er zijn echt heel aardige Turken.
Veel groente en fruit stalletjes langs de weg, heerlijke olijven gekocht en toen we later langs de weg even waren gestopt kwam er direct iemand aan die in het Duits vroeg of we soms hulp nodig hadden, heel lief. Onderweg geen grote supers gezien, pils en de sappen raken op, dus nodig nieuwe voorrad halen , dat zien we morgen wel weer, hebben zo meteen met allen een gezamenlijk diner, ook lekker.